Meer weten?
Neem contact op met
“En daarom ben ik hartstochtelijk van mening dat we die kant op moeten.” Vol verwachting kijkt de voorzitter rond: hoe valt dit bij zijn medebestuurders?
De eerste verhelderende vraag wordt zorgvuldig formulerend gesteld. En dan nog een en nog een. En dan buitelen de vragen over elkaar heen. Gevolgd door de kritische geluiden. Vol ongeloof ziet de voorzitter zijn mooie plan in zijn voegen kraken. Zijn moed verdampt: hier gaan ze niet uitkomen.
Een maand eerder: de hoogleraar nodigde jouw vereniging uit om mee te praten met een denktank van jonge onderzoekers. Die werken aan innovatieve behandelmogelijkheden. Nu nog als experiment.
Na de presentatie duurt het even om te begrijpen wat je net hoorde. Maar dan ontvouwen de mogelijkheden zich. Dit is vooruitstrevend! Als dit toch eens de toekomst mag zijn voor jouw achterban, juicht een stemmetje in je.
Meteen gevolgd door een soort jeuk: je bestuursleden, hoe zullen zij….?
Hoe krijg je het bestuur mee? Want je weet: zonder hun ondersteuning en loyaliteit blijft de innovatie slechts een goed idee.
Soms voelt het als een strijd. Als voorzitter van het bestuur ontmoet je regelmatig belanghebbenden met eigen vergezichten. Die geven je toegang tot ander perspectief. Je wilt toegang tot die andere geluiden: niet voor jezelf, maar omdat je een missie hebt: de patiënten, jullie mensen, moeten betere zorg krijgen. Daar sta je voor. Daarom loop je voor de troepen uit.
Zowel voor de hoogleraar als voor je bestuur wil je een betrouwbare partner zijn. Hoe krijg je het bestuur mee? Want je weet: zonder hun ondersteuning en loyaliteit blijft de innovatie slechts een goed idee.
Je trekt de stoute schoenen aan en belt de cursusleidster van de workshop verleidingskunst. Kan zij wat tips geven? “Uiteraard,” reageert zij enthousiast. Opgeladen leg je een kwartiertje later neer. Oké, het zal niet vanzelf gaan, maar je gaat ervoor:
Je was zo enthousiast over deze kans, dat je geen ruimte gaf aan tegenwerpingen. Je kapte de kritische geluiden te snel af. Dat veroorzaakte extra weerstand.
En dan lukt het toch niet om ze mee te krijgen. Een tweede keer bel je de workshop-begeleider. Hoe kan het zo zijn misgegaan?
Ze stelt vragen die aan het denken zetten: Gaf je voldoende ruimte voor de collega-bestuurders om vragen te mogen stellen? Stond je nog open voor andere inzichten? Welke non-verbale signalen gaf je af?
Terugkijkend was je tot over je oren voorbereid. Je verwachtte het ergste en had alle scenario’s bedacht, inclusief je reactie daarop. Je was zo enthousiast over deze kans, dat je geen ruimte gaf aan tegenwerpingen. Je kapte de kritische geluiden te snel af. Dat veroorzaakte extra weerstand.
Je hebt je les geleerd: terugschakelen en de volgende vergadering nogmaals agenderen.
Kortom, je probeerde het bestuur te overtuigen in plaats van te verleiden. Dit was de eerste keer dat jouw collega’s dit idee hoorden. Het ging te abrupt. Je was te snel. Je hebt je les geleerd: terugschakelen en de volgende vergadering nogmaals agenderen.
Wil jij ook je bestuur meenemen, er gezamenlijk voor gaan? PGOsupport heeft adviseurs die je hierbij kunnen helpen.