Meer weten?
Neem contact op met
Jolanda van Dijk
adviseur organisatieontwikkeling
Minder van hetzelfde: verbreed je achterban
23 juli 2019De eerste keer was ik beschroomd, nu ben ik blij omdat het de rijen voor de damestoiletten verkort. Stiekem ben ik benieuwd of de zogenaamde ‘pisbakgesprekken’ zijn verstomd, maar daar ben ik nog niet achter. Hoe dan ook: het is een feit dat we steeds vaker genderneutraal toiletteren. Sociale gelijkheid: hoe creëren we precies dàt ook binnen (patiënten)organisaties?
Deel deze pagina:
Allemaal hetzelfde
Tijdens de ledendag van een patiëntenorganisatie wordt mijn beeld bevestigd: op een paar uitzonderingen na, lijkt iedereen op elkaar. Treft deze aandoening alleen blanke 65-plussers? Wat een bijzondere aandoening moet dat zijn. Meestal discrimineert een ziekte niet, dus: waar is de variatie?
Referentiekaders
Hier en daar wordt moedig geprobeerd te verjongen of te verkleuren, met wisselend succes. Wat niet helpt, is dat deze pogingen vanuit de eigen referentiekaders worden ondernomen. Daar herkennen ‘anderen’ zich niet in, en herkenning is vaak juist wat we zoeken als we ons willen aansluiten bij een groep.
Wat ook niet helpt, is het blijven herkauwen dat het niet lukt, dat ‘ze’ gewoon niet willen en daarom de moed wordt opgegeven. Dat helpt zeker niet.
Hier en daar wordt moedig geprobeerd te verjongen of te verkleuren, met wisselend succes.
Bereik verbreden
Toch is er veel te zeggen voor meer smaken binnen een organisatie. Het is belangrijk om een zo groot en breed mogelijk bereik te hebben onder je achterban. Zodat je niet meer spreekt namens een klein deel, maar als woordvoerder kunt optreden namens een grote, diverse en inclusieve groep.
Zekerheden
Ik vraag me daarom af: wat maakt nu dat organisaties zo weinig moeite doen om aantrekkelijk te zijn voor iedereen? Wat is er te verliezen?
Natuurlijk, je moet letterlijk ruimte maken. Je ontkomt er niet aan om de inhoud van je werk, je rituelen en gewoontes gedeeltelijk (of geheel) uit handen te geven. Je wordt geconfronteerd met je eigen opvattingen en ideeën, want jouw bestaande vanzelfsprekendheden gelden niet voor iedereen. Zodat je afscheid moet nemen van je opgebouwde zekerheden en controle.
Wat maakt nu dat organisaties zo weinig moeite doen om aantrekkelijk te zijn voor iedereen? Wat is er te verliezen?
Positieve keuze
Wil je als organisatie echt divers worden, dan zul je moeite moeten doen. Nodig juist de mensen uit die niet op je lijken. Vraag een groep jongeren om hun eigen activiteit vorm te geven. Werk samen met een organisatie die al met de door jouw gewenste groepen werkt - bijvoorbeeld vluchtelingenwerk. En weet: hoe sterker en positiever je keuze is voor het betrekken van de gehéle doelgroep, hoe gemakkelijker je de bijbehorende teleurstellingen ook kunt dragen.
Niet als lid
Na je inspanning, als de diversiteit zichtbaar wordt, ben je er nog niet. Wat je vooral niet moet doen is bij de eerste voorstellen zeggen: “Dat is niet zo’n goed idee, want….”. Of: “Dat moeten we eerst in het bestuur goedkeuren.”.
Ruimte maken is óók je mening soms voor je houden. Laat mensen hun gang gaan.
Ruimte maken is óók je mening soms voor je houden. Laat mensen hun gang gaan. En sta open voor de verrassing wanneer iets wèl werkt, dat het dus wel degelijk anders kan, en dat dit energie geeft omdat het nieuwe oplossingen en ingevingen brengt. Laat je vooral ook verrassen dat deze nieuwe mensen ook weer andere mensen aantrekken. Niet per se als lid. Want ook dat is een concept behorende bij een bepaalde cultuur, en mag losgelaten worden. Of is dat nog te revolutionair?
Meedenken
Zie je ook de noodzaak van verbreden, verjongen, verkleuren en de organisatie openstellen voor een bredere groep? Ga je daarmee aan de slag? Wij denken graag met je mee!